یک ازدواج سالم یعنی خطر کمتر حملات قلبی. استرس، فشار و نگرانی‌های کمتر و یک رابطه نرم و راحت فرد را همیشه سرزنده نگه می‌دارد. یک زندگی بدون استرس باعث می‌شود بتوانید سلامتتان را در بالاترین حد نگه دارید. اختلاف با دیگران موجب کاهش سلامتی و درنتیجه حملات قلبی می‌شود. پس برای داشتن قلبی سالم، روابط سالم داشته باشید. اما این چطور ممکن است؟

ازدواج سالم چگونه از حملات قلبی جلوگیری می‌کند؟

×       کاهش سطح استرس در ازدواج سالم به معنی داشتن قلبی سالم‌تر است. استرس یکی از دلایل اصلی مرگ در جامعه مدرن و همچنین عامل ایجاد فشار و اختلاف بین زوج‌هاست. اگر استرس از رابطه بیرون کشیده شود، احتمال بیماری‌های قلبی نیز کم خواهد شد.

×       داشتن خلق‌وخوی شاد و سرزنده هم قلب را در وضعیتی عالی نگه می‌دارد. یک رابطه شاد در زندگی زناشویی یعنی داشتن اخلاق و روحیه شاد و سرزنده. هر دو طرف حسی خوب به هم پیدا می‌کنند. این مسئله فشارخون را کاهش داده و ذهن را آرام و ریلکس می‌کند. یک جسم و ذهن آرام یعنی داشتن قلبی سالم.

×       در ازدواج‌های بد و ناسالم، خاطرات منفی بیشتر هستند. مردم اتفاقات و خاطرات بد زندگیشان را مدام به خاطر می‌آورند و احتمالاً دوباره سر آنها با هم دعوا می‌کنند. اینکار فشارخون آنها را بالا برده و می‌تواند موجب حمله قلبی شود.

×       یک ازدواج بد احساسات منفی هم به‌وجود می‌آورد. زوج‌ها عصبانیت، خستگی، تنفر و احساساتی که واقعاً برای سلامتی مضر است را تجربه می‌کنند. این احساسات اگر بیش از حد اتفاق بیفتند می‌توانند موجب حمله قلبی شوند.

×       احساسات سرکوب‌شده هم برای قلب ضرر دارد. گاهی‌اوقات زوج‌ها نمی‌توانند احساسات خود را آزادانه ابراز کنند. این احساسات سرکوب‌شده موجب حمله قلبی می‌شوند. یک رابطه کامل نیازمند این است که دو طرف به هم اعتماد داشته و با هم صادق باشند همه چیز خود را به هم بگویند.

×       شک هم ضرر دارد. در یک ازدواح شاد و سالم، اعتماد بیشتری وجود دارد. زندگی زناشویی که وضع درستی نداشته باشد معمولاً پر از شک و بدگمانی نسبت به همدیگر است. شک زیاد استرس‌زا است که برای سلامتی بسیار ضرر دارد.

×       اختلافات و مشاجرات در ازدواج‌های ناسالم می‌تواند موجب تغییرات هورمونی و شیمیایی در بدن شود. این مسئله موجب لخته شدن خون در بدن و درنتیجه حملات قلبی شود.

×       در یک ازدواج موفق هر دو طرف از هم حمایت می‌کنند. این‌کار هر نوع فشار بین آنها را آسان می‌کند. حتی بچه‌ها هم به چنین جوی در خانه بهتر واکنش می‌دهند.

×       یک ازدواج بد می‌تواند موجب افسردگی شود که برای سلامت عمومی بدن اصلاً خوب نیست. زندگی شاد و رضایت‌بخش بین دو طرف، آنها را روز‌به‌روز شادتر و سرزنده‌تر خواهد کرد.

یک ازدواج شاد به معنی طول عمر برای دو طرف است. سرزندگی در رابطه هماهنگی و هارمونی موجود را تقویت کرده و این مسئله قلب را سلامت نگه می‌دارد. احساسات منفی فشارخون را بالا برده و موجب حملات قلبی می‌شود. یک ازدواج موفق بهترین دارو برای داشتن قلبی سالم است.

ترغیب کننده‌‌ترین مستند در این رابطه از شماری مطالعه‌‌ ها بر روی حیوان‌‌ های آزمایشگاهی در قفس‌‌ های شلوغ و پر از هیجان به دست آمده است. از مدت‌‌ ها پیش مشخص شده بود که محیط‌‌ های به اصطلاح «غنی شده» (لانه‌‌هایی که پر از اسباب بازی‌‌های درگیر کننده و وظایف بدیع است) به بهبود توانایی‌‌ های مغزی حیوانات آزمایشگاهی منجر می‌‌شود. در بیشتر مورد‌ ها، چنین غنی کننده‌‌ های محیطی شامل چرخ‌‌ های گردان نیز هست، زیرا موش‌‌ ها و موش‌‌ های صحرایی عموما به دویدن علاقه دارند. تا این اواخر، پژوهش کمی انجام شده بود تا تاثیرهای مشخص دویدن، در مقایسه با درگیر ساختن ذهن با اسباب بازی‌‌های تازه و راه‌‌های دیگری که ضربان قلب را بالا نمی‌ برد، بررسی شود.

بنابراین، تیمی از پژوهشگران با هدایت «جاستین رودز»، یک استاد روان‌‌شناسی در موسسه بکمن برای علوم و فناوری پیشرفته در دانشگاه ایلینویز، چهار گروه از موش ‌ها را سال پیش گرد هم آورد و آن‌ ها را در چهار شرایط زندگی متفاوت قرار داد. گروهی در دنیای فراوانی حسی و لذت‌ های چشایی زندگی می‌ کرد، انواع مغزهای بادام، میوه ‌ها و پنیر می‌ خورد و گاهگاهی هم غذایشان با چاشنی پودر دارچین همراه بود، و این همه با آب‌‌ هایی به مزه‌‌ های گوناگون پایین می‌‌رفت. تختخواب ‌ها ی آن‌ها از ایگلو های پلاستیکی رنگارنگی تشکیل شده بود که در یک گوشه قفس قرار داشت. توپ‌‌ هایی با خط ‌های نئونی، تونل ‌های پلاستیکی، بلوک‌‌ های قابل دندان زدن، آیینه ‌ها دیگر بخش‌‌ های این قفس را پر کرده بود. گروه ۲ به تمامی این وسایل لذت بخش به اضافه چرخ گردانی به شکل دیسک در قفس خود دسترسی داشت. قفس گروه سوم هیچکدام از این امکانات را نداشت، و به آن‌ ها خردکننده استاندارد و ملال آور (کیبل) داده شد. و خانه گروه چهارم تنها چرخ گردان را داشت و نه هیچکدام از آن اسباب بازی‌‌ ها و امکانات دیگر را.

در ابتدای این مطالعه، همه حیوان‌‌ ها یک آزمون‌‌ های ‌شناختی را گذراندند و با ماده‌‌ای تزریق شدند که به دانشمندان امکان می‌‌داد تا تغییرات در ساختار مغز آن‌‌ها را ردگیری نمایند. آنگاه، برای چندین ماه، آن‌ ها دویدند، بازی کردند یا اگر محیط شان غنی شده نبود، در گوشه‌‌ای از قفس خود لمیدند. پس از آن تیم «رودز» بافت مغز موش‌ ها را از طریق یک آزمون‌ شناختی مشابه مورد بررسی قرار دادند. در این آزمون مشخص شد که هیچ یک از آن وسیله‌ ها و اسباب بازی‌ های رنگارنگ مغز این حیوانات را تحریک نکرده بودند. فقط یک چیز بود که مغزشان را به کار می‌انداخت و آن چرخی بود که حیوانات درونش می‌چرخیدند.